بایسنغر با استعداد‌ترین پسر شاهرخ و گوهرشاد، قائم مقام الغ بیگ در سمرقند و دست راست پدر در هرات بود. خودش خطاط درجه یک و شیفته شعر و کتاب بود. هرات در سال 823 (1420) به همت او و جعفر تبریزی (بایسنغری) کانون نستعلیق شد و اندکی بعد نگارگری هم از نزد برادرش ابراهیم در شیراز به هرات آمد. در این مقطع در مکتب هرات آثار درجه یک هنر ایران به دست حدود 40 هنرمند و دانش‌پژوه پدید آمد. اینجا بود که هنر کتاب‌آرایی به عنوان یک شاخه جدید به میان آمد که درون خود خوشنویسی، تذهیب، نگارگری و صحافی را جای می‌داد. نمونه این شاهکارها شاهنامه و گلستانی است [این گلستان در کارگاه هنری بایسنغر برای اولین بار چاپ شده است] که از فاخر‌ترین آثار کل دوران هنر نگارگری ایران است. این جوان شیدا اگرچه خیلی زود و در سن 37 سالگی از دنیا رفت اما با نامی بزرگ در یاد شیفتگان نسخه‌های هنری باقی ماند. سال‌ها رفت تا بایسنغر* همان مرغی شد که در صدبرگ‌ها نشست و چشمانش را بست.

* بایسغر کلمه‌ای ترکی (مرکب از بای + سنغر) و سنغور مرغی شکاری است

منبع:

 https://www.iranicaonline.org/articles/baysongor-gia-al-din-b